Polog 039

Lezer, gegroet.

Isabella van Ibelin is de mooiste vrouw van de wereld. Alle schoonheidsattributen werden bij haar geboorte in één pakket afgeleverd. Het is bijna teveel van het goede. Haar gratie is van een klasse die andere vrouwen razend maakt. Ik acht het niet uitgesloten dat een purist haar mond iets te wijd zou kunnen vinden. Maar zo’n imperfectie laat slechts zien dat zij een schepsel Gods is. Absolute volmaaktheid verwijlt in hemelse sferen. Op aarde moeten vrouwen en hun geliefden het doen met een iets te wijd mondje.

Zou Ovidius, de Romeinse dichter en rokkenjager, hebben geweten van haar lammetjesblanke madonnagezichtje, haar reebruine ogen, haar gracieuze hals en gevulde lippen, fonkelend als het vochtige rood van granaatappels, dan zou hij hebben gefoeterd dat er niets anders op zat dan zijn boek over de schoonheid van de vrouw volledig te herzien.

Etiquette. Gewoonten en gebruiken in de ene landstreek kunnen in andere regio’s de lachlust opwekken. ‘Moet je ‘s horen, ik heb zoiets vreemds meegemaakt’. Aangezien vreemd een kwestie van perspectief is, zijn er goede omgangsvormen bedacht. De ene doet of hij niets merkt terwijl de ander het niet laat merken. Dankzij geschreven en ongeschreven regels banjeren wij niet argeloos door het pottenbakkersatelier van de lokale mores. Etiquette, we kunnen niet zonder. Maar ach, ach, wat kunnen ze hinderlijk zijn! Neem de man die per abuis het privévertrek van een dame betreedt. Bij zo’n faux pas bestaat slechts één uitweg: omdraaien, deur sluiten en wegwezen.

Dat is de theorie. Nu de praktijk. Toen ik de klink naar beneden drukte, de deur opendeed, naar binnenglipte en zag wat ik zag, verdween iedere aanvechting om mij aan welk etiquettevoorschrift dan ook te conformeren. Ik besloot spontaan alle etiquette met voeten te treden. In plaats van met een rode kop het hazenpad te kiezen, sloot ik stilletjes de deur achter mij, maakte een soort hoofse buiging en bedwong elk spoortje schaapachtigheid wat zou kunnen verraden dat ik de ontstane situatie niet als de gewoonste zaak van de wereld beschouwde.

E continua