Polog 6
Mijne dames en heren, keizers en koninginnen, hertogen en markiezinnen, edelen en burgeressen. Voor u, die wil weten in wat voor een wonderlijke omgeving een gewone jonge koopman uit Venetië leeft en werkt, hoop ik dat dit logboek voor u een welkome wekelijkse afleiding zal vormen. U zult er onopgesmukte noties en eerlijke verhalen in vinden over mijn familie, hun handel en wandel op de jaarmarkten van Europa en in de onmetelijke landen van het oosten, en over mijn eigen wedervaren, binnen en buiten Venetië. Waarmee niet gezegd wil zijn dat van dezelfde gebeurtenissen geen andere weergave mogelijk zou zijn. POLOG blijft de werkelijkheid van mij, Marco Polo.
Polog 6
Lezer, gegroet,
Om de platzakken kruisvaarders tegemoet te komen, stelde de Doge voor het ontbrekende bedrag dat de bedrijven in Venetië nog te vorderen hadden, te verrekenen met de buit die zou worden behaald na verovering van de stad Zara. Ze kwamen er toch langs. Met dat havenstadje had Venetië nog een appeltje te schillen. Het had zich, na jarenlang te zijn beheerd en beheerst door Venetië, onder dat juk uitgewurmd, met steun van de koning van Hongarije. Die situatie diende weer te worden teruggedraaid. Niet uit staatkundige eerzucht maar omdat Zara was aangesloten op de hoofdroute van Belgrado naar het Hongaarse achterland, rijk aan scheepstimmerhout, graan en paarden. Ongestoorde aanvoer van handelsgoederen en primaire levensbehoeften was cruciaal voor de havenstad die slechts over een beperkt eigen aanvoergebied beschikte. Voor de vorm sputterden de kruismannen eerst een beetje tegen en wezen zij schijnheilig op de onchristelijke trekjes van het plan. Maar de voordelen waren zo zonneklaar dat het voorstel onmogelijk kon worden geweigerd. Om hun geweten te sussen, draaiden ze er een diplomatieke punt aan. Per slot van rekening waren ze gekomen om te vechten, redeneerden zij. Zara vormde een ideale aanleiding om de paraatheid van de troepen te testen en ze daarna, bij wijze van beloning, aan het plunderen te laten slaan. Wel enigszins beheerst natuurlijk. Maar dat sprak vanzelf. Zo gezegd, zo gedaan.
Toen de brandlucht van de smeulende puinhopen in Zara enigszins was geweken, arriveerde prins Alexis. Met in zijn tas 200.000 zilvermarken die hij beloofde uit te keren aan de nobele mannen die hem op de troon zouden helpen. Ook zou hij de Byzantijnse kerk onder het gezag van Rome brengen Moesten de kruisvaarders natuurlijk wel eerst zijn hoofdstad veroveren. Niet iedereen was meteen te porren voor zijn plan. Menig kruisvaarder zag door dat nieuwe politieke intermezzo zijn heilige missie steeds verder achter de horizon verdwijnen. Maar de Doge zag het helemaal zitten. Hij redeneerde hun scrupules weg door te wijzen op de achterbakse rol die de vuige Byzantijnen bij de vorige kruistocht hadden gespeeld en dat dit decadent stelletje foute christenen halsstarrig blijven weigeren de paus als hun opperherder te erkennen. ‘Dus heren, waar hebben we het over!’
Het forceren van de ketting die de haven aan de Gouden hoorn versperde, leidde de aanval in op Constantinopel. De krijgskansen wisselden voortdurend maar de kersverse keizer had er geen fiducie meer in en vluchtte bij het vale licht van de maan, als een dief in de nacht. Daarna volgt in hoog tempo, de ene ontwikkeling na de andere De stadpoorten zwaaien open. De blinde ex – keizer wordt uit zijn cel bevrijdt en prins Alexis kiest de dag voor zijn kroning. De feestelijke waan verdampte echter snel doordat de aspirant – keizer geen kans zag de beloofde sommen geld van zijn onderdanen bijeen te schrapen. Gemor alom.
Als bij een nieuwe paleisrevolutie de oude en de bijna – keizer worden vermoord en hun moordenaar stadspoorten sluit, is de maat vol. De kruisvaarders willen geld zien en beramen een bestorming, gevolgd door een lucratieve plundering want een andere manier om aan geld te komen is er niet. De Doge zegt zijn steun toe. Hij stelt slechts twee voorwaarden. Na de verovering van de stad krijgt Venetië drie vierden van de stad plus een dikke vinger in de pap bij de verkiezing van een nieuwe keizer. Dit keer geen Byzantijn meer maar een Frankische monarch, fatsoenlijk en rooms – katholiek.
De tactiek van de Doge betaalde zich dubbel en dwars uit. In de euforie, die ontstaat na de inname van de stad, krijgt hij zelfs de keizerskroon aangebonden. Maar daar staat zijn hoofd niet naar, hij wil niet regeren maar handeldrijven.
e continuo
Marco Polo
